چای کلاسیک دارجلینگ

بسیاری از طرفداران چای در سراسر دنیا، دارجیلینگ را فقط به واسطه بوی معطر و طعم بسیار خوش آن می شناسند و این موضوع آنان را تاکشورهندوستان برای دیدن شهر زیبای دارجیلینگ می کشاند داستان چای دارجیلینگ از صدوپنجاه سال پیش شروع شد
زمانی که دکتر کمبل ، یک جراح نظامی ، به طور آزمایشی تصمیم گرفت دانه های چای را در باغچه خانه اش در بیچ وود دارجیلنیگ بکارد؛ زیرا خاک این منطقه برای کاشت چای بسیار مستعد است.
پس از مدتی ، کشت و پرورش گیاه چای در این منطقه مشهور شد وگیاهان پرورشی او نیز از کیفیت بسیار بالایی برخوردار بود او زمانی در کار خود بیشتر موفق شد که در سال 1847 ، دولت هند برای کشت و پرورش چای حمایت های لازم را کرد.
مطابق اسناد و مدارک موجود، نخستین باغهای تجاریکشت چای توسط متمولان ساکن منطقه دارجیلنیگ به وجود آمد. این افراد که املاک وسیعی را در اختیار داشتند، تحت نظارت و حمایت های دولت ، به کاشت و برداشت چای پرداختند.
دارجیلینگ ، مردمی زحمتکش ، مرفه و بسیار خوش اخلاق دارد. کشت گیاه چای ، کاری بسیار سخت و طاقت فرساست و عده ای زیادی در این زمینه به کار مشغول هستند.در سال 1866 دارجیلنیگ تنها39 بوستان چای داشت که کل محصول تولید شده آن 21 تن چای بود. در سال 1870 این تعداد به 56 باغ افزایش یافت که حدود71 تن چای از4400 هکتار زمین تحت کشت برداشت می شد در شهر دارجیلنیگ ، شرکت چایی دارجیلینگ کار خود را تنها با داشتن 4 باغ آغاز کرد؛در صورتی که بعدها - یعنی سال 1896 - این شرکت به چند شرکت تولید کننده چای در دارجیلینگ تبدیل شد.در سال 1874 ، دارجیلینگ صنعت چای بسیار سودآوری داشت ؛ تا جایی که 113 باغ ، در حدود6 هزار هکتار را به خود اختصاص داده بود.
امروزه کشت دارجیلینگ بیش از19 هزار هکتار زمین رادربر گرفته و کل محصول سالانه چای بین 10 تا11 میلیون کیلوگرم است .
صنعت چای دارجیلینگ در حال حاضر52 هزار نفر را به طور ثابت به کار گرفته است ؛ این در حالی است که در فصل چیدن برگ چای که از ماه مارس تا نوامبر ادامه دارد حدود15 هزار نفر دیگر نیز به کار گرفته می شوند.
خصوصیت قابل توجه در این زمینه ، به کارگیری بیش از60 درصد زنان و یا خانوارهای روستایی برای جمع آوری برگهای چای از بوستانهاست.درآمد یک چایکار، نیمی به شکل نقد و نیمی به شکل مزایای جنبی و تسهیلات پزشکی در اختیار او قرار می گیرد و کارفرمایان و باغداران سعی می کنند نیازهای اولیه کارگران را برآورده کنند و امکانات آموزشی در اختیار کودکان قرار دهند.مطابق سرشماری های صورت گرفته ، جمعیت ساکن دارجیلنیگ در سال هزارونهصدوهفتادویک ،100 هزار نفر بود و اکنون تعداد ساکنان باغهای چای این منطقه به بیش از300 هزار نفر می رسد.
در کنار صنعت گردشگری ، چای ، بزرگترین صنعت رو به گسترش و سودآورترین صنعت در دارجیلنیگ به شمار می آید و باعث اشتغالزایی شمار زیادی از افراد این منطقه شده است.